Climántica TV ven de publicar o vídeo da intervención de Fernando Ojeda
no I Congreso Climántica sobre Respostas Educativas ao Cambio Climático.
O profesor de secundaria do Colexio da Presentación de Málaga e
coordinador do proxecto Ecourban defendeu a importancia da web 2.0 na
Educación Ambiental actual.
Para o profesor Ojeda existe unha falta de investigación na relación entre a educación ambiental e as tecnoloxías da información e comunicación, e de estudios que verifiquen a importancia dos proxectos que unen os dous ámbitos. Participou nun estudo cun grupo de traballo da Universidade de Granada, que consistiu en sondear entre os educadores ambientales a relación entre as tecnoloxías e a EA. Existe un 37 % dos educadores ambientales que utilizan as TIC na súa vida cotiá, pero cando se lles pregunta si utilizan estes recursos na súa labor profesional, a porcentaxe diminue ata o 14%. Non obstante, o 98 % contestan que as TIC son moi importantes para ambientalizar o curriculum. A contradición nestes datos é debida, segundo a mesma enquisa, a que os educadores afirman que non teñen a formación suficiente neste eido. Un dato que pon de manifesto a enquisa é que o 75 % nunca utilizou os blogs ambientales para adquirir información. Neste momento Fernando Ojeda aproveita para deixar constancia da importancia dos blogues dentro do proxecto Climántica e indica que os profesores de Climántica son pioneiros no uso desta ferramenta con fins ambientais.
Por moita tecnoloxía que apliquemos a un modelo que non funciona seguirá sen funcionar a menos que mudemos o modelo, hai que facer cousas novas. De todolos xeitos as cousas estan a cambiar, buscando novas vías, cambiando as formas de ensinar...Todos estos cambios invitan á reflexión encamiñada a mudar hábitos. Fai falla darlle a volta a Tbilisi para decir outras cousas e pasaremos de estar noutro tempo a enfrontarnos aos novos retos que nos plantexa a sociedade do século XXI.
Coa aparición da web 2.0 o usuario consumidor pasa a ser un usuario tamén produtor (“prosumidor”) de coñecemento. Coa web 2.0 o webmaster produce, recibe ademais contribucións doutra xente, e hai outros usuarios que tamén poden producir ou consumir ao mesmo tempo. Existe maior participación, máis contidos xerados polo usuario, máis intelixencia colectiva e múltiples ferramentas o que se traduce en máis recursos para o usuario.
Fernando Ojeda indícanos o camiño hacia onde deberiamos tirar, para o que é preciso plantexar formación, máis avaliación dos proxectos, fomentar criterios de calidade que sirvan para sustentar os proxectos, favorecer a participación, intentar que os materiais sexan de libre acceso. A web 2.0 ten sentido se o coñecemento e os materiais son compartidos. Hoxe en día é preciso participar para poder aprender.
Non obstante, como afirma o relator, en última instancia está moi ben o das tecnoloxías pero sempre será importante o ter algo que dicir, alguén a quen contarllo e por último saber como facelo.
Para o profesor Ojeda existe unha falta de investigación na relación entre a educación ambiental e as tecnoloxías da información e comunicación, e de estudios que verifiquen a importancia dos proxectos que unen os dous ámbitos. Participou nun estudo cun grupo de traballo da Universidade de Granada, que consistiu en sondear entre os educadores ambientales a relación entre as tecnoloxías e a EA. Existe un 37 % dos educadores ambientales que utilizan as TIC na súa vida cotiá, pero cando se lles pregunta si utilizan estes recursos na súa labor profesional, a porcentaxe diminue ata o 14%. Non obstante, o 98 % contestan que as TIC son moi importantes para ambientalizar o curriculum. A contradición nestes datos é debida, segundo a mesma enquisa, a que os educadores afirman que non teñen a formación suficiente neste eido. Un dato que pon de manifesto a enquisa é que o 75 % nunca utilizou os blogs ambientales para adquirir información. Neste momento Fernando Ojeda aproveita para deixar constancia da importancia dos blogues dentro do proxecto Climántica e indica que os profesores de Climántica son pioneiros no uso desta ferramenta con fins ambientais.
Por moita tecnoloxía que apliquemos a un modelo que non funciona seguirá sen funcionar a menos que mudemos o modelo, hai que facer cousas novas. De todolos xeitos as cousas estan a cambiar, buscando novas vías, cambiando as formas de ensinar...Todos estos cambios invitan á reflexión encamiñada a mudar hábitos. Fai falla darlle a volta a Tbilisi para decir outras cousas e pasaremos de estar noutro tempo a enfrontarnos aos novos retos que nos plantexa a sociedade do século XXI.
Coa aparición da web 2.0 o usuario consumidor pasa a ser un usuario tamén produtor (“prosumidor”) de coñecemento. Coa web 2.0 o webmaster produce, recibe ademais contribucións doutra xente, e hai outros usuarios que tamén poden producir ou consumir ao mesmo tempo. Existe maior participación, máis contidos xerados polo usuario, máis intelixencia colectiva e múltiples ferramentas o que se traduce en máis recursos para o usuario.
Fernando Ojeda indícanos o camiño hacia onde deberiamos tirar, para o que é preciso plantexar formación, máis avaliación dos proxectos, fomentar criterios de calidade que sirvan para sustentar os proxectos, favorecer a participación, intentar que os materiais sexan de libre acceso. A web 2.0 ten sentido se o coñecemento e os materiais son compartidos. Hoxe en día é preciso participar para poder aprender.
Non obstante, como afirma o relator, en última instancia está moi ben o das tecnoloxías pero sempre será importante o ter algo que dicir, alguén a quen contarllo e por último saber como facelo.
